31 januari 2006

Korte Berichten week 5
Kees Kalkman


Inhoud:
- Pentagon mag nu zelf buitenlandse legers ondersteunen
- Twijfels rond EU-ploeg voor vredesmissie Congo
- Half maart Japanse terugtocht uit Irak
- Een nucleaire schurk?



Naar boven


Pentagon mag nu zelf buitenlandse legers ondersteunen

Het Congres van de VS heeft het Pentagon bij uitzondering toestemming verleend om tot 200 miljoen dollar uit zijn eigen begroting te besteden aan hulp voor buitenlandse legers. Dit vormt een breuk met de traditionele praktijk waarbij buitenlandse militaire bijstand geleverd wordt via het State Department (het ministerie van buitenlandse zaken).

Deze wijziging, die te vinden is in een onopvallende bepaling van de begrotingswet voor Nationale Defensie van afgelopen maand, betekent een overwinning voor minister van defensie Rumsfeld.
Maar specialisten op het gebied van de buitenlandse politiek zijn bang dat een en ander kan leiden tot een toename van militaire steunverlening die niet onderworpen is aan de beperkingen voor buitenlandse hulpverleningsprogramma’s van het State Department. Die beperkingen zijn ervoor bedoeld om te garanderen dat de ontvangers van hulp aan bepaalde normen voldoen op het gebied van mensenrechten en de legitieme burgerlijke gezagsdragers respekteren.
Een staflid van de Senaat zei: “Dit was de heftigste lobby van het Pentagon sinds de jaren dat ik hier werk. Ze wilden dit echt ontzettend graag.”

Minister van buitenlandse zaken Condoleeza Rice steunde de maatregel en ging daarbij in tegen lagere ambtenaren die vonden dat de bestaande wetgeving voldeed en waarschuwden tegen het geven van zoveel flexibiliteit aan het Pentagon. Volgens de nieuwe wet kan het Pentagon opleiding, uitrusting en bevoorrading leveren ‘om de capaciteit op te bouwen’ van buitenlandse strijdkrachten bij het uitvoeren van terreurbestrijding en gezamenlijke stabiliteitsoperaties met VS-militairen.

Bron: Bradley Graham, Washington Post, 29 januari 2006

Naar boven


Twijfels rond EU-ploeg voor vredesmissie Congo

Volgende week gaat een ploeg EU-militairen naar Congo om een mogelijke Europese inzet ter ondersteuning van de VN-vredesmissie voor te bereiden. Maar hoge ambtenaren van de EU en de VN vonden het voorbarig om in te gaan op welke EU-strijdkrachten naar de voormalige Belgische kolonie gezonden kunnen worden en ontmoedigden berichten over een rol van de Frans-Duitse gevechtsgroep van de EU.

VN-ambtenaren willen een snelle reactiemacht van 800 EU-militairen om de vitale verkiezingen te beveiligen die een punt moeten zetten de een moordzuchtige burgeroorlog. De VN hebben al bijna 17.000 militairen in de zieltogende Centraalafrikaanse staat.

Diplomaten van de EU zeiden dat Duitsland, de grootste lidstaat van de EU met een pacifistische publieke opinie en een zwaar begrotingstekort, huiverig is om militaire verplichtingen in het Afrikaanse land aan te gaan. Claude-France Amoux, een hoge Europese militaire ambtenaar verwachtte dat de Europese bijdrage op tijd zou komen voor de verkiezingen van april. Een andere EU-ambtenaar zei dat er vijf of zes opties waren uitgewerkt, waaronder het paraat houden van een EU-reservemacht in Europa die binnen enkele dagen inzetbaar zou zijn in het geval van problemen.

Een ploeg EU-diplomaten gaat volgende week naar de VN om de juridische basis voor de operatie te bespreken. De EU zou volgende maand een beslissing kunnen nemen.

De oorlog is officieel in 2003 beëindigd, maar het blijft sporadisch onrustig en VN-troepen hebben een robuustere taktiek toegepast met speciale troepen en bewapende helikopters tegen de rebellen.

Bron: Paul Taylor, Reuters, 27 januari 2006

Naar boven


Half maart Japanse terugtocht uit Irak

Japan begint half maart zijn grondtroepen uit Zuid-Irak terug te trekken. De aftocht zal eind mei kompleet zijn en vindt gelijktijdig plaats met de terugtrekking van Britse en Australische troepen uit het gebied.
Tegelijkertijd overweegt Japan om de zijn luchtmachtkontingent van de Air Self-Defence Force (ASDF) in Koeweit uit te breiden op het verzoek van Washington voor meer steun aan het luchttransport van VS-militairen en voorraden naar en van VS-bases in Irak. Momenteel vliegen ze daar met drie C-130 transportvliegtuigen.

De basis van de 600 militairen van de Ground Self Defence Force (landmacht), die in de stad Samawah aanwezig waren voor hulp bij wederopbouw, zal niet ontmanteld worden. Japan wil de installaties overdragen aan de plaatselijke bevolking.

Volgen een bericht van het Japanse persbureau Kyodo hebben diplomaten en militairen uit Australië, Engeland, Japan en de VS afgelopen vrijdag tijdens een geheime vergadering in Londen overeenkomst bereikt over het tijdschema van de terugtrekking van de troepen.

Uitgaande van de veronderstelling dat een nieuwe Iraakse regering volgende maand zal aantreden, deed Engeland het voorstel om voor eind mei rond 4000 van zijn 8000 troepen in Zuid-Irak terug te trekken. De VS accepteerden onder voorwaarde dat er geen zware schokken in het Iraakse politieke proces en de veiligheidssituatie zouden optreden.
Een deel van de Britse troepen zal doorgaan naar Afghanistan, als onderdeel van ISAF.
[De Japanse troepen zijn in hetzelfde gebied in Irak gelegerd waar tot mei vorig jaar Nederlandse troepen verbleven].

Bron: KUNA, 31 januari 2006

Naar boven


Een nucleaire schurk?

“De leiders van staten die zich tegen ons bedienen van terroristische methoden, en degenen die overwegen om (..) massavernietigingswapens te gebruiken, moeten begrijpen dat ze zich blootstellen aan een vastberaden en passend antwoord van onze kant. Dit antwoord kan konventioneel van aard zijn. Het kan ook een ander karakter aannemen.”
Dit kondigde de Franse president Chirac aan op 19 januari tijdens een bezoek aan Ile Longue, de belangrijkste Franse nucleaire basis aan. Hij sprak op de met raketten uitgeruste onderzeeër Le Vigilant.

Tijdens de Koude Oorlog had elk van de 16 raketten op elke Franse onderzeeër zes kernkoppen, omdat Frankrijk in staat wilde zijn om tot 100 miljoen Russen te doden als de Sovjet-Unie ooit West-Europa binnen zou vallen. Maar Chirac verzekert ons nu dat enkele van de raketten van elke Franse onderzeeër slechts twee of drie kernkoppen dragen, die kunnen worden ingesteld om kleinere kernexplosies te veroorzaken, voor het geval hij kleinere aantallen buitenlanders zou willen doden.

Zelfs onder Chiracs rechtse collega’s is er een debat over de wenselijkheid om de Franse kernmacht ten eeuwigen dage te handhaven. Ten slotte is de Sovjet-Unie al vijftien jaar weg en ziet geen enkele kernmacht ter wereld Frankrijk als vijand.

Hoe kan Frankrijk met een stalen gezicht nu nog langer vragen dat Iran afziet van kernwapens? De wereld is gewend aan dit soort gedrag van de enige supermacht, maar wie heeft Chirac toestemming gegeven om zich te gedragen als een Amerikaanse president?

Bron: Gwynne Dyer, Winnipeg Free Press, 30 januari 2006




Naar boven
Naar beginpagina